Τους χρωστάμε περισσότερα απ’ όσα τους αναγνωρίζουμε. Ειδικά όσοι στριμωχνόμαστε κάτω από την ετικέτα «διαχειριστές του εφήμερου λόγου». Το αίσθημα είναι σίγουρα κοινό για πολλούς συναδέλφους όταν αρχίζουν να πέφτουν οι καταιγιστικές ριπές της επικαιρότητας. Αυτόν τον στίχο του Σαίξπηρ που αναφέρει ο «Γκάρντιαν» σε ποια μετάφραση τον μεταφέρεις; Βασίλη Ρώτα, Μπελιέ ή Καψάλη; Κι αν επιλέξεις μια περισσότερο «ψυχαναλυτική» ενώ το απόσπασμα απαιτεί θεατρική; Αν η μετάφραση του 1930 αποδεικνύεται πιο ανάλαφρη από εκείνη που κυκλοφόρησε φέτο�