Bugünüm hasta iken, ümit var mı yarından?
Bin parçaya bölünmüş, hayallerim perişan;
Sevgim can çekişiyor, ömrümün baharında.
Gönlümün gözyaşıyla, yosun tutmuş arzular.
Hasta, yorgun bedenim, çaresiz dolaşıyor;
Oksijen çadırında, bir mazlumun kalbi var.
Evet; seneler önce hem filmi, hem de radyo tiyatrosu yapılmış hikâyenin özeti mısralar bunlar.
Doğrusu bu yazıyı niçin gecenin bir ilerleyen saatinde yazmaya çalıştığımı ben de bilmiyorum ama yazan varsa yazdıran da var elbet.
En son pazar günü dinlemiştim bu eseri ve o günden bu yazıyı tamamladığım şu güne kadar belki 5, belki 10 defa daha dinledim ve her seferinde gözlerim doldu geldi.