W programie wahadłowców większość misji kończyła się na lądowisku w Centrum Kosmicznym im. Kennedy’ego na Florydzie, ale drugie pod względem używalności lądowisko było zlokalizowane po drugiej stronie kontynentu w Bazie Sił Powietrznych Edwards w Kalifornii. Jego główną zaletą była bardziej przewidywalna pogodna niż na Florydzie, jednak z jego wykorzystaniem wiązała się konieczność przetransportowania promu kosmicznego po zakończeniu misji z powrotem do Centrum Kosmicznego. Jeśli nie dało się przewieźć wahadłowca drogą lądową, albo wymagało to zbyt dużo czasu, wykorzystywano zamiast tego Nosiciele Wahadłowców (ang. Shuttle Carrier Aircraft – SCA) – specjalnie przystosowane do tego Boeingi 747. Amerykańska Agencja Kosmiczna posiadała dwa tego typu samoloty o oznaczeniach N905 i N911. Głównymi różnicami pomiędzy standardowym Boeingiem 747 a SCA to rozpórki do mocowania wahadłowca, brak wyposażenia wnętrza … NASA/Lori Losey W prog