Της Μαρίας Μουρελάτου
«Το παιδί μου είχε πάντα την τάση να έχει κιλά. Οποιος δεν γνωρίζει την εξάρτηση από το φαγητό, δεν μπορεί να καταλάβει, η ζάχαρη και το αλάτι είναι ναρκωτικά. Ετσι πάχυνε. Είχαμε δυσκολίες να βρούμε ρούχα, να φορέσει ένα φόρεμα που ήθελε, να ακολουθήσει τις παρέες, ακόμη και λόγω ταχύτητας στο βάδισμα, να κάνει γυμναστική. Ολα αυτά οδήγησαν το παιδί να κλειστεί μέσα γιατί έτσι αισθανόταν ψυχολογικά καλύτερα. Ομως, όποιος κλείνεται μέσα, τρώει. Και το παιδάκι μου έφτασε τα 100 κιλά». Αυτά είναι τα λόγια του πατέρα Βησσαρίωνα
«Το παιδί μου είχε πάντα την τάση να έχει κιλά. Οποιος δεν γνωρίζει την εξάρτηση από το φαγητό, δεν μπορεί να καταλάβει, η ζάχαρη και το αλάτι είναι ναρκωτικά. Ετσι πάχυνε. Είχαμε δυσκολίες να βρούμε ρούχα, να φορέσει ένα φόρεμα που ήθελε, να ακολουθήσει τις παρέες, ακόμη και λόγω ταχύτητας στο βάδισμα, να κάνει γυμναστική. Ολα αυτά οδήγησαν το παιδί να κλειστεί μέσα γιατί έτσι αισθανόταν ψυχολογικά καλύτερα. Ομως, όποιος κλείνεται μέσα, τρώει. Και το παιδάκι μου έφτασε τα 100 κιλά». Αυτά είναι τα λόγια του πατέρα Βησσαρίωνα Καντούνη στα «ΝΕΑ» (26-27/