Ονομάστηκε «Σπιναλόγκα του Πειραιά», αλλά κάποιοι το θυμούνται και ως «κολαστήριο του Αργοσαρωνικού». Πρόκειται για τη νησίδα του Αγίου Γεωργίου στην είσοδο του λιμανιού της Σαλαμίνας. Εκεί από το 1865 λειτουργούσε λοιμοκαθαρτήριο για την απομόνωση και την αντιμετώπιση κρουσμάτων λοιμωδών νόσων, κυρίως της χολέρας. Εκεί οδηγούνταν αρχικά οι επιβάτες των πλοίων που προέρχονταν από επιδημικές περιοχές και έπρεπε να τεθούν σε καταντίνα. Αργότερα την απομόνωση βίωσαν χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες της Μικρασίας, κάτω από αντίξοες και πιεστικέ
Ονομάστηκε «Σπιναλόγκα του Πειραιά», αλλά κάποιοι το θυμούνται και ως «κολαστήριο του Αργοσαρωνικού». Πρόκειται για τη νησίδα του Αγίου Γεωργίου στην είσοδο του λιμανιού της Σαλαμίνας. Εκεί από το 1865 λειτουργούσε λοιμοκαθαρτήριο για την απομόνωση και την αντιμετώπιση κρουσμάτων λοιμωδών νόσων, κυρίως της χολέρας. Εκεί οδηγούνταν αρχικά οι επιβάτες των πλοίων που προέρχονταν από επιδημικές περιοχές και έπρεπε να τεθούν σε καταντίνα. Αργότερα την απομόνωση βίωσαν χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες της Μικρασίας, κάτω από αντίξοες και πιεστικέ