مسوولیت رضاکاران در اوضاع جنگی افغانستان
شنبه ۱۹ سرطان ۱۴۰۰ - احمد هیواد رهیاب
رضاکاری عشق است و احساس باطنی. از عمق قلب با احساسِ کمک و همکاری با هم‌نوع خود آغاز می‌شود و تا انسانیت وجود دارد، او را پایانی نیست. رضاکار از هر نوع که باشد، در تمام حیات در تلاش رسیدگی به نیازمندان و جامعه خود است. رضاکار واقعی هرگز از کمک و همکاری برای انسان‌ها و جامعه‌ی نیازمند خود، خسته و دلگیر نمی‌شود. در هر حالت اگر جنگ باشد، اگر واقعات طبیعی و اگر حالات اضطراری و مصیبت، او در پی رسیدگی و دستگیری بشر است. عشق و احساس رضاکار نسبت به جامعه و نوع دوستی او با مر