Cemal’in getirdiği evlilik davetiyesi üzerine şahit olduklarımı anlatmaya bugün de devam ediyorum.
“Cemal bir an sustu. Belli ki rahmetli olan annesi aklına gelmişti. Gözleriyle sanki annesini arıyor görüyor gibiydi.
-Merakla dinliyorum anlatacaklarını… Lütfiye Hoca ile tekrar karşılaşmaları nasıl oldu. Lütfiye Hoca da hiç evlenmemiş mi?
-Ne evlenmesi kardeşim… Lütfiye Hoca babamdan darbeyi yiyince erkeklere güvenini kaybetmiş. Evlenmeye tövbe etmiş. Emekli olmuş ama köyü de terk edememiş. Bizim köye yerleşmiş. Anılarla dolu köyden Eskişehir den ayrılamamış. Babam köye dönünce de şaşırmış kalmış. Bu karşılaşma yıllanmış aşkın yeşermesine neden olmuş. Biraz nazlanılsa da sevgisine daha fazla direnememiş ve babam ile evlenmeyi kabul etmiş. Olay bundan ibaret kardeşim.