Erol Sunat
Nankörün Hikayesi
Uzun uzun zaman önce, memleketin birinde, kendi halinde sakin, kavgasız gürültüsüz, neredeyse hiçbir olayın yaşanmadığı huzurlu bir şehir varmış. Şehrin insanları yardımsevermiş. Kimin ocağı tütmese, kimin maddi-manevi yardıma ihtiyacı olsa, hemen bir araya gelir, o insanın derdine merhem olurlarmış. O şehirde kimse ben aç kaldım, işsiz-güçsüz kaldım, evsiz-barksız kaldım, param-pulum yok demezmiş.
Bu şehre günün birinde uzak diyarlardan bir adam gelmiş. Kervancı başı, adamı almış, bildiği ve tanıdığı hanlardan birine götürmüş. Hancıya da, bu delikanlı demiş, bana babasının emanetidir. Sende benim kadim dostumsun. Yıllardır benimle birlikte kervanlarla gezer. İsterim ki yurt tutsun, eli iş tutsun, evlensin-barklansın. Hancı, senin demiş bana çok büyük iyiliklerin dokundu, halende dokunur. Bu delikanlıyı aldım kabul ettim. Ben ona buralarda bir iş de bulurum, everirim de, dü�