Bayramlarda mahalle kabristanına gidilir burada ziyaretler yapılır ve dualar edilirdi. Osmanlı mezar taşı mimarisi bile insana saygı üzerine düşünülmüştü. Yaşayanlara verilen değer ölülerine de verilmişti.
Günümüzün hayat tarzını gelenek ve göreneklerimizin düzenlemesi mümkün gözükmemektedir. Birincisi töreleri uygulayacak bilgi ve birikime sahip insan kalmamıştır. İkincisi ve en önemlisi de törelerin yaşamasının imkânsızlaşmasıdır. Buna birkaç örnek vermek gerekirse televizyon (dizilerini, maçlarını, açık oturumlarını vb.) izleyen insanın herhangi bir komşuya veya akrabaya gitme gibi bir arzusu oluşmamaktadır. Şehir hayatında gidilecek akraba pek olmadığı gibi komşuluk ilişkileri de apartman ve daire hayatı sebebiyle otomatik olarak yok olmuştur. Aynı apartmanda oturan insanların birbirlerine gidip gelmek şöyle dursun selam bile verilmeyen kimin kim olduğu bir diğeri tarafından bilinmeyen bir yaşayış hüküm sürmektedir.