Το γεγονός ότι τόσο το ΑΚΕΛ όσο και το ΔΗΚΟ ενέτειναν την αντιπολιτευτική τους τάση προτού μπει για τα καλά ο προεκλογικός και έστελναν το μήνυμα συνεννόησης, ήταν αρκετό για να θεωρηθεί από πολλούς πως η «αλλαγή» δεν ήταν ένα προεκλογικό σύνθημα αλλά στρατηγική με βάθος. Χρειάστηκε μία εκλογική ήττα για να καταδείξει πόσο εύθραυστο είναι το όλο οικοδόμημα του αντιπολιτευτικού μετώπου αλλά και πόσο εύθραυστος είναι ο εγωισμός των πολιτικών αρχηγών του χώρου. Αν η «αλλαγή» ήταν μία στρατηγική με βάθος, θα ανέμενε κανείς πως την επομένη των εκλογών τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα είχαν ανακοινώσει πως συνεχίζουν τη συνεργασία τους και πως θα έχουν κοινό υποψήφιο. Το γεγονός βεβαίως ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί του χώρου φρόντισαν να εκδηλώσουν την πρόθεσή τους να υποβάλουν υποψηφιότητα από την αρχή δυσκόλεψε την όλη πορεία.