بالابلاگ
دکتر ناصر انقطاع: از من پرسیدید که، راجع به گذشته ام چی بگم و نظرم رو در موردِ کنونیِ خودم هم بگم و آینده را هم بگم.
من یک ایرانی ام، ایرانی یی که بیست و پنج ساله از ایران دوره. ایرانی یی که از روز آغاز، به گواهی برگه ها و مدارک ی که دارم، چه در هر سازمان ی بودم، چه در هر تشکیلات ی بودم، چه در هر جمع ی بودم، چه در هر رشته ی ورزشی بودم، رشته ای بوده که فقط! و فقط به نام ایران چسبیده! بوده. بنابراین گذشته ی من در ایران خلاصه میشه و در ایران، یعنی من هیچ چیزی جز ایران، کشورم، در مغزم نسبتِ به گذشته نیست. تمام خویشان من یا در خارج هستند، یا اون هایی که در درون ایران بودند درگذشتند، پدرم در ایران درگذشته، مادرم در ایران درگذشته، بنابراین اونجا گور و گهواره ی پدران من و مادران من بوده. و من از خدا دلم می خواهد که گاهواره ی من که در ایران بوده، گور من هم در ایران باشه. بنابراین گذشته ی من روشن ه.
اکنونِ من، باز در درون ایران ه!، منتها این بار در درون تاریخ! ایران ه. من بیست و یک جلد کتاب در مورد ایرانم نوشتم، و چون آگاهی دارم از دانش جامعه شناسی، برای این ملّت ی که به وسیله ی ملاها و آخوندها سرخورده شده، سرکوفته شده، غرور ش رو سرکوب کردند، گشتم تمام موارد غرور! ایرانی رو پیدا کردم از کوروش، داریوش، آریوبرزن، بابک، یعقوب، امیرکبیر، جلال‌الدین خوارزمشاه، دکتر مصدق و ... و نادرشاه و مانند اینها، اینها رو زندگی شون رو به کتاب کِشوندم، بسیار دقیق، بسیار موشکافانه، چون من معتقدم که "تاریخ" قصه نیست، فلسفه هم نیست، تاریخ علم ه!، علمِ بررسی وقایع ه. باید هر واقعه ای رو بررسی! کرد، چرا نادر آمد؟! چه طور شد که خواستِ ملت ایران در وجود یک پسر پوستین دوز ی به نام نادر تجلی کرد و آمد ایرانی ها رو سر و صورتی بهِ شون داد؟. چه طور شد که امیرکبیر درست شد؟ و چه طور شد امیرکبیر کشته شد؟، چرا! ملّت ایران در برابرِ امیرکبیر، از دیکتاتوری دفاع نکردند؟. تمام این چرا ها، تاریخ رو میسازه. و من الان در تاریخ غرقم، یعنی در این بیست و چهار سال، بیست و یک جلد! کتاب نوشتن که به طور متوسط هر کتابی در حدود سیصد و پنجاه-چهارصد صفحه میشه و فقط زندگی نادرشاه در نزدیکِ به دو هزار صفحه! شده، این برای علاقه ای ست که من به کشورم دارم.
و اما آینده ی من چیست؟ آینده ی کسی، آه هیچ کس آینده ی خودش رو نمی دونه!، من حتی نمی دونم که تا امروز شامگاه چه بر سرم خواهم آمد؟، اما به طور متوسط اگر آدم آینده اش رو بخواد به تصویر بکِشه و آرزو! ش رو بگه، آرزو با آینده فرق داره، درسته که آرزو در آینده شکل می گیره ولی ممکنه آینده ای نماند! که تا آرزو در او شکل بگیره، به هر روی ما فکر رو بر این می گذاریم که آینده ای داریم که شاید آرزوی ما هم در اون آینده منعکس بشه، بنابراین ما، من! به شخصه معتقدم که آینده! ی من هم در ایران شکل خواهد گرفت. یعنی من شب و روز در این آرزو هستم که حادثه ای رخ بدِه، جنبش ی پیش بیاید، معجزه ای رخ بده، هر چی که شما می خواهید نام ش رو بگذارید، رخ بده که من و ما بتوانیم به اون سرزمین مقدس، به اون سرزمین ورجاوند، به اون سرزمین آریایی، به اون سرزمینی که از تاریخ درازتر ه عمرش!، از اون سویِ گرد و غبار تاریخ، ایران نامِ ش بوده، در "اوستا" ائیریانم [وئجو]/[airyanәm vaējo] اسم ش بوده، که متأسفانه بسیاری خیال می کنند ایران از زمان رضاشاه ایران شده!؛ نخیر ایران، ایران بوده!. در زمان ساسانیان ایران بوده، هخامنشیان ایران بوده، همه جا ایران بوده. اگر شما می بینید که کوروش می نویسه من یک پارسی! ام، اون تیره ی خودش رو می نویسه، چون چهار تیره در ایران بودند، تیره "پارس" بوده، تیره "ماد" بوده، تیره "پارت" بوده و تیره Saka -سکا- بوده و اینها همه آریایی بودند و اینها هم بخشی از ایران رو در اختیار داشتند، بنابراین کوروش تیره اش رو میگه، وگرنه کشور ش که ایران ه!. حالا اگر یونانی ها به ما گفتند پرسیسیوم/[Persís] یعنی از پارس اومده، از خلیج فارس آمده، دلیل نمیشه که نام کشور ما Pers باشه!. نام کشور ما ایران ه و ایران بوده. فردوسی ششصد! جا در شاهنامه، نام ایران رو بُرده، هزار! و اندی سال پیش، هزار و اندی سال پیش فردوسی ایران رو می شناخته. نادرشاه اسم اردو ش رو ایران گذاشته بوده. در زمان قاجاریان، مگه تمبر هایی رو که در زمان ناصرالدین شاه بوده ندیدید؟! نوشته ممالک محروسه ایران. اسکناس های ناصرالدین شاه میگه که بانک شاهنشاهی ایران. پس این ایران بوده قبل از رضاشاه هم، ما نمی تونیم یکهو بگیم. رودکی! درباره ی ایران شعر گفته. فرخی سیستانی راجع به ایران شعر گفته. نظامی درباره ی ایران شعر گفته. اینها نامِ ایران ه دیگه!.
بنابراین ایران به نظر من از تاریخ درازتر ه عمرش. و من دلداده ی اون کشورم که عمرش از تاریخ درازتر ه. هر چند که عمر ما بسیار کوتاه ه، ولی وقتی ما در ایران مون غرق بشیم، تا ایران هست، ما هم هستیم.
برگرفته از
یادش گرامی ❤